Aklıma takılan soruyu soracağım: Barışçı Kürt hareketi mi, yoksa kanla beslenen bir örgütün peşine takılan Kürt hareketi mi devleti rahatsız eder?
Yüzde 15-20 oy alan bir Kürt partisi mi rahatsız eder, yoksa giderek sertleşerek, marjinalleşen bir siyasal hareket mi?

Soruyu kan akmasında ne olursa olsun noktasına gelenlere sormuyorum.
İster komplo teorisi deyin isterseniz deli saçması olarak kabul edin.

Bugün BDP ve PKK'nın geldiği nokta tuzağa düşmektir. Yakaladıkları fırsatı tepmektir. Yüzlerini barışa çevirmek yerine güçlü ve istikrarlı bir Türkiye'den rahatsız duyanların oyuncağı olmaktır.
Halbuki, Kürt kimliğini taşıyanları, sadece Kürt kimliği üzerinde sürdürebilecekleri barışçıl politikalarla kazanma fırsatı önlerine gelmişti. Silahların sustuğu, PKK şiddetinin olmadığı bir yerde, anadilde eğitim, bölgesel özerklik veya yerel yönetimlerin güçlendirilmesi veya resmi dilde esneme, yeni Anayasa'da bu ülkenin kurucularının Türk ve Kürt vatandaşları olduğuna dair taleplerini seslendirmelerine kim engel olacaktı?
Kabul edilemez olduğu kabul edilen her şeyi dile getirmeleri onları büyük çoğunluktan koparacaktı elbette. Ama Kürtleri veya kendini Kürt olarak tanımlayan milyonlarca insanı kendilerine çekebileceklerdi. Bu tuzağa bilerek düşürüldüklerini düşünüyorum. Olayların arkasındaki akıl, onların barış kanalında girmelerine izin vermemek adına tahrik etti. PKK'nın politikalarını belirleyen ve şiddetin aldatıcılığına ve yarattığı güç sarhoşluğuna kapılan yönetim aklı, tahlil yeteneğini kaybetti. Türkiye'nin Irak Bölgesel Kürt Yönetimi ile kurduğu ilişkilerin önümüzdeki 100 yıla damgasını vuracak nitelikte ekonomik derinlik arz edeceğini göremedi. Bu ilişkilerin beslediği yeni dalganın Kürt hareketini barışçı bir kanalda Türkiye siyasetinde değişmez aktör yapacağını hissedemedi. Ve oyuna geldiler. Oyuna gelmek için ellerinden geleni yaptılar.

Şirket yöneticileri bu kitabı kaçırmayın